2020, ഫെബ്രുവരി 6, വ്യാഴാഴ്‌ച

കൊഴുത്ത ചേറുമണമുള്ള
പെണ്ണുടൽ
ഞാറ്റുപ്പാട്ട്
ഒരു ഞാറ്റുവേലയിലും
വിതയ്ക്കാതെ
നീ കാത്തുവെച്ച
സ്വപ്നവിത്തുകൾ
ഒരൊറ്റ സ്പർശത്തിലുണരുന്ന
പെണ്ണിനെപോലെ
മഴവിരലേറ്റു തുടുക്കുന്ന
ഭൂമി
ഉഴുതുമറിച്ച വയലിന്റെ
വേർപ്പുമണം
വയലിനു മീതെ
മുറിവേറ്റ പ്രണയം പോലെ
വാൻഗോഗിന്റെ
വെയിൽ മഞ്ഞ
മറ്റൊരു വസന്തത്തിലേക്ക്
യാത്രയാകുന്ന
ദേശാടനപക്ഷികൾ
പതിരായി പോയ വാക്കുകൾ
മൗനം

അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ