2010, ജനുവരി 30, ശനിയാഴ്‌ച

ലെബനോണ്‍ (നത എന്ന എന്റെ ചങ്ങാതിക്ക്‌)

ഒഴിഞ്ഞ പേജുകളുടെ
വ്യധമുദ്ര പോലെ
നിശ്ശബ്ദയാണിപ്പോള്‍
നത

റാസല്‍ ഖൈമയുടെ
മണല് രാത്രികളുടെ
പൊള്ളിതിണര്‍ത്തുപോയ ഓര്‍മകളും
ഷെമലിലേക്കുള്ള
പ്രണയ യാത്രകളും
അവളിപ്പോള്‍ സന്ദേശങ്ങളാക്കാറില്ല

മരുഭൂമിയില്‍
ബെല്ലിഡാന്‍സര്‍ക്കൊപ്പം
ചുവടുവെക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളും
ജിബ്രാന്റെ വരികളുടെ
അടിക്കുറിപ്പുകളോടെ അവളിപ്പോള്‍
അയക്കാറില്ല

പൊട്ടിപൊളിഞ്ഞും
വിണ്ടുകീറിയും നില്‍ക്കുന്ന കെട്ടിടങ്ങാളെക്കുറിചും
പൊടിയും മരണവും മൂടിയ
കുഞ്ഞുങ്ങളെക്കുരിചും
അവളിപ്പോള്‍ പറയാറില്ല
അബായകൊണ്ടു കുഞ്ഞുങ്ങളെ
പൊതിഞ്ഞു നിലവിളിക്കുന്ന
അമ്മമാരെയും
അവളുപേക്ഷിചിരിക്കുന്നു

ഒഴിഞ്ഞ പേജുകളുടെ
വ്യഥമുദ്രയാണിപ്പോള് നത
എന്റെ നിസ്സംഗത
(അതോ ലോകത്തിന്റെയോ ?)
അവളെ മൗനിയാക്കിയിരിക്കുന്നു

നത
പൊടിഞ്ഞുതിര്‍ന്ന
ഒരു കെട്ടിടം പോലെ
എന്നെ മൂടികളയുന്നു

2 അഭിപ്രായങ്ങൾ: